Isnin, 13 Mac 2017

TERASA BERATNYA



Masihku tanggung amanah itu,
Yang terlihat ringan
Yang teranggap mudah
Yang dikata itukan biasa.

Apakah mampu kujawab,
Segala apa yang kutanggung
Gahnya tidak seberapa
Tapi bebannya tidak terkira
Walau aku masih bersuara
Walau aku masih berbicara
Walau aku masih ketawa
Tidak bermakna akukan leka
Mendabik dada dan berseloka
Kerana amanahku adalah manusia
Modal insan sebuah negara.

Perlukah pula kuundur diri,
Letihnya kini mula terasa
Mengheret minda mengejar masa
Akukan kini sudah tua
Atau terus menghitung hari
Memapah amanah yang sendiri kucari
Dengan memeterai aku janji
Berjasa kepada agama, bangsa dan negara
Sebagai seorang Penolong Kanan
Di sebuah sekolah pinggiran Sungai Pahang
Yang menunggu tikanya bersara.

NUKILAN
MUHAMMAD ZAHIDIL ZAHID
Buat rakan sejawat di SK Paya Pasir.